ارتباط خستگی و افسردگی با سطح عملکرد بیماران ضایعات نخاعی

مقدمه: آسیب دیدگی طناب نخاعی اختلالات جسمی و روانشناختی مختلفی همانند خستگی و افسردگی را در افراد حادثه دیده ایجاد می­کند  که باعث اختلال در روند مراقبت از خود شده و در بازتوانی و بهبود این بیماران تاثیر زیادی دارد؛ لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین خستگی و افسردگی با سطح عملکرد بیماران ضایعات نخاعی صورت گرفته است. روش کار: مطالعه توصیفی- تحلیلی حاضر در 108 بیمار ضایعه نخاعی به روش غیرتصادفی در دسترس از محل موسسه ضایعات نخاعی استان خراسان جنوبی در سال 1395 انتخاب شد جهت جمع­ آوری داده­ ها از پرسشنامه­ ی 9 سوالی شدت خستگی، پرسشنامه­ ی 20 سوالی افسردگی زانگ و پرسشنامه­ ی 17 سوالی سطح عملکرد در بیماران ضایعه نخاعی استفاده شد. داده­ ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و تست­های آماری توصیفی و تحلیلی آنالیز گردید. یافته ­ها: نتایج نشان می­دهد ارتباط بین میانگین خستگی و افسردگی با سطح عملکرد معنی ­دار بوده است (05/0P<). بیشترین میانگین خستگی در بیماران شدیداً ناتوان (32/0) 88/7 و بیشترین میانگین افسردگی در بیمارانی با سطح عملکرد وابسته به دیگران (71/0) 5/3 بوده است. هم­چنین میانگین خستگی بیماران در این مطالعه بالا (88/0)8/5 و میانگین افسردگی آن­ها متوسط (63/0)6/2 بوده است. از نظر سطح عملکرد بیشتر بیماران در حد وابسته به دیگران بوده ­اند. بحث و نتیجه­ گیری: به علت این که خستگی و افسردگی در ابتدای مدت آسیب دیدگی بیشتر است و  افزایش این متغیرها باعث کاهش عملکرد این بیماران می­شود بایستی ابتدای دوران بیماری­شان بیشتر مورد توجه قرار گرفته و حمایت­های درمانی و خصوصاً روانی از آنها بیشتر شود.